‘Mijn man herkende meteen de Hibiscus’

Zo zen

Sandra had verwacht meerdere schilderijen in een week te kunnen maken. Als beginner had ze zich niet gerealiseerd dat het best veel tijd kost om een goed schilderij op te zetten. Dat is een van de vele dingen die ze geleerd heeft zo vertelt ze na afloop. Haar mede-cursist Jolanda, die ook nog niet veel ervaring had, ontdekte dat ze wat schilderen betreft meer geduld heeft dan ze ooit van zichzelf gedacht had. ‘Ik vind het heerlijk om een schilderij laagje voor laagje op te bouwen. Voor mij voelt het als een meditatie. Ik word er zen van. Kleuren mengen, lekker roeren en zo mijn hoofd leeg maken’.Jolanda vond het ook heerlijk om samen te schilderen. ‘Een overzichtelijk aantal van zes mensen.
Samen stil zijn, soms wat zeggen, je kijkt naar elkaars werk, je leert van elkaar. Zo bijzonder.’

Schildersoog

Sandra en Jolanda hebben deze week hun schildersoog ontdekt. Goed kijken, steeds weer opnieuw. Kijken, kijken, kijken. Daar begint het mee. Hoe zijn de verhoudingen? De kleuren? Schaduw, licht. Wat voor kleur heeft een boom? Bruin, dacht Sandra. Ga maar naar buiten en zoek die bruine boom. Die blijkt niet te bestaan. En als je realistisch wilt schilderen is een goede foto ook wel handig.

Licht schilderen met olieverf

Het thema van deze week was ‘Heimat’: wat is jouw meest geliefde plek waar je altijd naar terug verlangt, je thuis voelt. Een thema dient als handreiking ; het is geen verplichting om er mee aan de slag te gaan.

Twee cursisten hadden al hun eigen plan. Zo wilde Marianne een kattenschilderij maken voor Jan, een vriend van haar partner, en had Hilde zich tot doel gesteld te leren verven met olieverf.
Als ‘Pinterest liefhebber’ was ze thuis door haar verzameling plaatjes gescrold en had bedacht dat ze een onderwaterwereld wilde schilderen. ‘Het licht dat op en door het water valt is zo anders. Dat wilde ik ook leren.’

Op de vraag of ze als ervaren schilder tevreden is over wat deze week haar gebracht heeft antwoordt ze volmondig ja. ‘Ik weet nu hoe ik met olieverf moet werken en heb ook ontdekt dat ik het wel veel gedoe vind, omdat ik gewend was met acryl te verven en dat droogt sneller. ‘Conny heeft me geadviseerd als ik vastliep of een vraag had. Ze is een echte professional.’

A room with a view

Willie had zich verheugd om met het thema heimat aan de slag te gaan. Ze had van te voren al van alles bedacht. Haar nieuwe ‘home’ is haar ‘castle’ en Den Haag is haar heimat. Maar hoe pak je zoiets aan?
Willie: ‘ Samen met Conny ben ik gaan brainstormen en toen kwam ik tot de conclusie dat het bepaalde elementen zijn die bij elkaar mijn heimat-gevoel geven. Het uitzicht vanaf mijn balkon, de binnentuin, de koikarpers in de vijver en de reiger die er altijd staat, loerend naar die lekkere hapjes. ‘

‘Mijn Heimat gaat kapot’

Jeanette had een dubbel gevoel bij het begrip heimat. Toch wilde ze er iets mee. Juist dat dubbele moest in haar werk terugkomen. Afkomstig van het platteland, haar heimat, ziet zij met leedwezen toe hoe dit kapot gemaakt wordt door onze levensstijl. Zij maakt zich grote zorgen over de toekomst van de planeet en de mensheid. Dat is ook in haar schilderijtjes terug te zien. Toch wilde zij niet helemaal somber eindigen en zit er nog hoop in haar drieluik.

Boerendochters

Jolanda en Sandra komen beiden van een boerderij. Hun heimat-gevoel loopt synchroon. Sandra noemt elementen als tuin, natuur, bloemen, planten, rust, boerderij en Jolanda de geur van gemaaid gras, koeien, het geluid van tokkende kippen, pinksterbloemen, boterbloemen.

Al struinend door de tuin valt Sandra’s oog op de hibiscus. Dat wordt haar onderwerp en Jolanda gaat voor de korenbloemen en klaprozen al, zo zegt ze later ‘hadden we die zelf niet op de boerderij’. Maar ze vertegenwoordigen toch mijn heimat-gevoel dat voor ‘het buitenleven’ staat.

Tevreden

Sandra en Jolanda zijn best trots op hun eerstelingen. Sandra vertelt dat toen ze aan haar man haar schilderij liet zien hij de bloemen meteen als hibiscus herkende. ‘Dat vond ik zo geweldig’. Jolanda heeft de smaak nu echt te pakken en gaat een eigen schildersezel aanschaffen.

Ook Hilde gaat thuis nog verder met haar onderwaterwereld. Want, zoals ze zelf zegt: ‘Ik had nog nooit met olieverf gewerkt dus met mijn eerste schilderij was ik nog zoekend. De kwaliteit van het tweede schilderij zou een toevalstreffer kunnen zijn, maar als het derde schilderij ook goed is weet ik zeker dat ik het kan. Het wordt dus een drieluik en op advies van Conny ga ik een kreeft schilderen want er leeft tenslotte meer onder de waterspiegel dan alleen maar vissen. ‘

Willie heeft al een geïnteresseerde voor haar schilderij en ook Marianne houdt haar werk niet zelf. Haar schilderij krijgt een ereplaats in ‘Huize Jan’. ‘Het was wel een worsteling hoor. Ik heb die katten nog nooit in het echt gezien en moest het doen met een foto. Best een duidelijke foto hoor, daar niet van, maar toch. Gelukkig ziet het eindresultaat er dankzij de tips en hulp van Conny goed uit’, aldus een tevreden Marianne.