Dribbel over de Hondenrug

‘Wie ik ben? Een slimme, wijze, aantrekkelijke Tibetaanse Spaniel met een puntneus en een lekker kontje. Een oer-Tibby.
Niet zo’n doorgefokte soortgenoot met een platte snoet.

Ik heb al verschillende blogs gemaakt, zoals de Dribbel Daily en Doggies at the Beach. En misschien ken je me wel van de twee boeken die mijn baasje, Annemieke, over mij geschreven heeft: Mijn hond als coach en beste medicijn en Dribbelen’

Een boek over een paradijs

Van uw verslaggever Dribbel/ 10 april 2022 –

Dit is nou echt eens goed nieuws. Ja echt. Mijn baasje en Conny Sprinkhuizen zijn bezig met een geweldig boek over de Hunsruck. En weet je wat nou zo bijzonder is? Als je Hunsruck letterlijk vertaald betekent dat Hondenrug. En welke hond kan er nou zeggen dat hij op een hondenrug woont.

Ik had geen betere naam voor dit gebied had kunnen verzinnen. Het is echt een paradijs voor mij en mijn (honden-)vriendinnen en – vrienden. We kunnen hier zo vanuit de tuin het bos en de weiden in. Geen riem nodig. Geen auto’s, fietsen, massa’s mensen. Nee, puur natuur met de heerlijkste geuren. Van reeën, zwijnen, hazen, wilde katten en mijn favoriete geur: die van lijken. Dat klinkt misschien luguber maar het zijn gewoon restanten van dieren die dood gegaan zijn. En ik verzamel dan de botten, poten, schedels. En daar kan Conny dan weer soep van trekken.

Gek van de Hunsruck

Dat mijn baasje en Conny toevallig gek op honden zijn, is niet de reden waarom ze een boek over de Hondenrug willen maken. Ze zijn gewoon net als ik gek van de Hunsruck en willen hun liefde voor dit gebied, ‘de schoonheid, rust en (culturele) rijkdom’ (aldus mijn baasje), met iedereen delen die daar voor open staat.
Mijn baasje vertelt graag verhalen ( ook over vroeger) en Conny is een beeldend kunstenaar die niets liever doet dan schilderen. En nu hebben ze bedacht dat het veel leuker is om samen een boek te maken, net zoals ik het leuker vind om in een roeldeltje te leven dan alleen. 

Het Boek

Ze kletsen wat af over het boek en als een goede verslaggever zorg ik er dan voor dicht bij hen in de buurt te zijn om het weer na te kunnen vertellen in mijn eigen blog.

‘De Hunsruck is echt niet alleen een paradijs’, hoorde ik mijn baasje uit haar nek kletsen. Ze moest zo nodig weer een kritische noot kraken. ‘Geen wit zonder besef van zwart’ , beweerde ze vervolgens wijsneuzerig. Ze verbaasde zich over het gemak waarmee de natuur hier gesloopt wordt. Volgens mij is er echter nog genoeg om lekker tegenaan te plassen, maar daar is mijn baasje het niet mee eens en ook Conny geeft haar daarin tot mijn ongenoegen gelijk. 
‘Wie in een ‘groene overvloed’ leeft realiseert zich vaak niet wat het betekent om bomen te kappen, hele leisteengroeven op te blazen en daarmee schitterende stukken natuur te reduceren tot kale plekken en diepe gaten‘, aldus, je raadt het vast al, mijn baasje.

En niet alleen de groene overvloed moet er bij haar aan geloven: 

‘Wie in historische overvloed leeft vindt het vaak geen probleem om prachtige vakwerkhuizen te vervangen door, in onze ogen, foeilelijke moderne bungalows, om oude molens, de laatste resten van kastelen, overblijfselen uit de pre-historie, te laten vervallen of gewoon af te breken. Om huizen midden in verstilde weiden te bouwen, wegen aan te leggen waar nauwelijks verkeer is, om maar door te gaan met vlees te consumeren, koeien slechts te zien als handelswaar, evenals zwijnen, reeën en ander wild dat niet beschermd is tegen de jacht. Gelukkig is dat in steeds meer Nationale Natuurparken in de Hunsrück wel het geval.’

Tsjonge jonge jonge. Wat een hoogdravende woorden.
Nou ja, ze eindigt haar preek positief…

Money money money

Ik snap dat dit alles niet echt PR is voor het boek. Daarom verklap ik alvast een geheim.
Het wordt een boek dat gaat over alles waar mijn baasje en Conny enthousiast over zijn en niet over die waterval van kritische woorden die ik hierboven geciteerd heb.
Waarom ik dat dan gedaan heb?

In de eerste plaats omdat ik mijn vak van verslaggever serieus neem en je ook de andere kant van het verhaal wil laten horen.
Maar vooral om je extra nieuwsgierig te maken naar het paradijselijke van de Hunsruck. Dus toch een beetje PR?
Als ik in mijn opzet geslaagd ben klik dan vooral hier om alvast een deel van je nieuwsgierigheid te bevredigen. En wie weet wil je mijn baasje en Conny dan wel helpen met het publiceren van hun boek. Dat zou echt geweldig zijn. Van mij krijg je daar alvast een bedankpootje voor!