Het filmdorp Gehlweiler viert feest

Speelfilm ‘Die Andere Heimat’ 10 jaar oud

Filmcrew
Edgar Reitz start in april 2012 met filmen van ‘Die Andere Heimat’

30 Jaar nadat Edgar Reitz in Gehlweiler, hartje Hunsruck, ‘Heimat 1’ had gefilmd kwam de beroemde filmregisseur terug naar het dorp om er zijn nieuwste filmproject te realiseren: ‘Die andere Heimat – Chronik einer Sehnsucht’.
Dat dit project tot een metamorfose van ongekende omvang zou leiden had niemand verwacht. Maar wie je ook spreekt in Gehlweiler, allemaal hebben ze met veel plezier meegewerkt aan de realisatie van Die andere Heimat.

De verbouw van Gehlweiler

Die Andere Heimat speelt zich af in de 19de eeuw (rond 1850)  en na maanden werk had het team van Toni Greg, decorbouwer, de moderne interieurs die een rol spelen in de film omgetoverd tot onherkenbare negentiende eeuwse huishoudens en het dorp een 19de eeuwse facelift gegeven. Achter de filmdecors leefden de meeste dorpelingen gewoon in hun eigentijdse omgeving. ‘Potemkin’ facades anno 2012.

Heribert Dämgen, de eigenaar van de oude smederij, die in alle Heimat-films een belangrijke rol speelt, vertelt dat zijn moeder in 2012 eigenaresse was van een oude 17de eeuwse boerderij, gelegen vlakbij de stenen brug van Gehlweiler. Ze besloot de boerderij aan te bieden voor binnenopnamen van Die andere Heimat. Het kleine filmhuis werd pas na de première in 2013 opengesteld voor bezoekers.

Waarom Gehlweiler
De smederij
Het woonhuis van Heribert Damgen naast de smederij
Een hoofdrol voor de oude smederij

Dat Edgar Reitz uiteindelijk terecht kwam in Gehlweiler om zijn films te draaien had te maken met zijn wens om een oude smederij de hoofdrol te geven in zijn Heimat Trilogie. Toen hij samen met Peter Steinbach in het naburige dorp Woppenroth aan het scenario voor ‘Heimat 1’ schreef, ontdekte Reitz in Gehlweiler precies de smederij die hij in gedachten had: in de vorm van een U , een hoefijzer. Heribert Dämgen vertelt dat hij in 1981 nog met zijn vrouw, schoonmoeder en twee dochters in het huis naast de smederij woonde. Daar ontving hij Reitz, zijn toenmalige cameraman Gernot Roll, de decorontwerper Franz Bauer en de productieleider Inge Richter. 

Potemkin facades

“Edgar Reitz was onmiddellijk enthousiast over de originele locatie en wilde ons gezin van vijf wel in huis nemen voor de duur van de opnames, die ongeveer tweeënhalf jaar duurden. Mijn schoonmoeder voelde zich echter op haar gemak met het ‘artistieke’ uiterlijk van de filmploeg. Wij Hunsrückers kenden in die tijd een dergelijk uiterlijk niet, dus stemde zij tegen. Uiteindelijk was ze wel bereid toe te stemmen in het filmen op de boerderij, maar haar huis wilde ze niet ontruimen. 

Edgar Reitz en zijn team huurden toen een volledig leegstaand pand in het naburige dorp Rohrbach (voor de duur van de opnames) en trok zo mijn schoonmoeder over de streep.”

Filmscene Die andere Heimat
Vriendschappen die al 40 jaar standhouden

In de jaren tachtig waren de dorpelingen eerst nog wel wat sceptisch over het werk van de filmploeg. Aangezien de film niet chronologisch werd opgenomen kon niemand zich iets voorstellen bij het eindresultaat.

Toch hebben de meesten vanaf het begin enthousiast meegewerkt aan de totstandkoming van Heimat 1 en later ook aan Die andere Heimat.
“Onze bedenkingen tegen Edgar Reitz en zijn filmploeg verdwenen echter snel  toen we na een paar weken al deel mochten uitmaken van de productie – gemeenschap en zo mensen leerden kennen die we anders nooit ontmoet zouden hebben. Er ontstonden vriendschappen waarvan sommigen na 40 jaar nog steeds stand houden”, aldus Heribert. 

Hij vertelt verder: “Geen dorpeling, geen Hunsrücker en zelfs mijn familie had niet kunnen vermoeden dat de Heimattrilogie een wereldwijde hit zou worden en Die andere Heimat een kaskraker in heel Europa.

Na de TV premiere van ‘Heimat 1’ in 1984, werd plotseling de dorpssmederij van de familie Simon in Schabbach/Gehlweiler de beroemdste smederij ter wereld. En dat is hij tot op de dag van vandaag is gebleven, zoals vele bezoekers uit de hele wereld bevestigen”. 

Als vanzelf leidde de weg van Reitz in 2012 weer naar Gehlweiler, waar de oude smidse nog steeds in volle glorie stond te pronken.

Met GreeN langs de filmlocaties

In Gehlweiler is een route uitgezet met informatieborden bij de filmlocaties. Voor fans van de films van Edgar Reitz een ‘must’ om te doen.
En GreeN heeft een speciale FilmTrip ontwikkelt die je meeneeemt langs locaties door de hele Hunsrück waar Reitz zijn films gedraaid heeft. 

Geef een reactie