‘Het eindresultaat is veel mooier dan ik had durven dromen’
Gerda over haar ervaringen in Bollenbach:
‘het leven lacht me weer toe’
Gerda is in juni 60 jaar geworden en om dat te vieren wilde ze iets bijzonders doen. Iets voor haarzelf, iets unieks na jarenlang een full-time baan gecombineerd te hebben met een gezin en zware mantelzorg.
Ze vertelt dat ze altijd al beter wilde leren schilderen:
‘ hoe zet je een doek op, hoe begin je? Ik had nog nooit met kwasten en verf gewerkt, wel met potloden en viltstiften .
Ik ging op zoek naar een cursus die me aansprak. Duitsland ken ik, mijn ex kwam daar vandaan, ik hou van deze streek en voel me hier thuis. Dus de keus was snel gemaakt. Het werd Connies Arthouse in Bollenbach. ‘
‘Het was de vrolijke website die me wist te verleiden en de wijze waarop Conny zichzelf daarop laat zien in al haar veelzijdigheid. Dat voelde goed en maakte nieuwsgierig.
Zodra je binnenkomt in Connies Arthouse ben je meteen al onderdeel van het geheel. De gastvrijheid, de manier waarop Conny je een welkom biedt, met respect voor allen. Je hoeft geen moeite te doen. Je deelt dezelfde passie met de andere gasten. En Conny is haar Arthouse in persoon. Ze is een kunstenaar in hart en nieren, aards en kleurrijk, een perfecte match met haar website. ‘
Panorama, dromen of planten
Vlak voor aanvang van de cursus stuurt Conny een mail aan de deelnemers met wat laatste tips en op verzoek ‘het thema van de week’. Dat is geen keurslijf, zegt Conny, maar een hulpmiddel als je niet weet wat je wilt schilderen.
Gerda vond het fijn om van te voren al een handvat, een richting te krijgen. ‘Het waren drie thema’s waar ik uit kon kiezen: panorama, dromen en planten. Met planten kon ik niet zo veel maar ik wist meteen dat ik iets wilde met panorama en dromen. Ik woon in Zoetermeer en wil van mijn huis weer mijn thuis weer maken. Accepteren dat het nu is zoals het is. De Britten hebben daar een mooie uitdrukking voor: ‘My home is my castle’.
Mijn droom is een leven zonder al te veel ‘moeten’ , zonder verplichtingen, een vrijheid zoals je die in Bollenbach ervaart. Dat wilde ik op mijn schilderij combineren.
‘HOE KRIJG JE DE BEELDEN UIT JE HOOFD OP HET WITTE DOEK’
En dan sta je de volgende dag opeens in het atelier voor een leeg wit papier. Help. Hoe krijg je de beelden uit je hoofd nu op dat witte doek.
Daar was ze voor gekomen en dus ben ik benieuwd wat Gerda de afgelopen dagen geleerd heeft:
‘Heel veel’, antwoordt ze spontaan.
‘ Ik weet nu hoe ik een schilderstuk moet opzetten, dat het belangrijk is het perspectief in de gaten te houden, dat je pas echt gaat schilderen als je het tekenen los laat en ook dat als je het goed wilt doen het best veel tijd kost. ‘
‘Ik vond de manier van lesgeven van Conny ook heel fijn en dat de groep niet zo groot was. Zo kan Conny je echt persoonlijk aandacht geven. Ze laat je je eigen fouten maken, neemt het niet over, maar stuurt op het juiste moment bij’.
Ontspanning
En natuurlijk is er tijd voor ontspanning, een partijtje jeu de boules in de grote tuin , uit eten bij de ex-burgemeester van het dorp die samen met zijn vrouw het enige cafe runt en in herberg ‘Die Scheune’ in Herrstein, een prachtig vakwerkstadje in de buurt van Bollenbach.
Wat heeft de schildervakantie je gebracht
Gerda gaat met een tevreden gevoel naar huis. ‘Het leven lacht me weer toe’, zegt ze stralend.
‘Ik neem iets mee – een gevoel – dat blijft, in mijn hart en in mijn hoofd.
En mijn droom is concreter: na mijn pensioen ga ik een schilderkamer in mijn huis inrichten, waar ik in alle rust kan werken zonder de druk dat het schilderij na een paar uur af moet zijn.
Ik ben trots op het resultaat dat ik bereikt heb. Blij met de leuke mensen die ik heb leren kennen. Als compliment wil ik nog meegeven dat ik genoten heb van de onderlinge openheid.
En mijn advies is: ‘blijf vooral in jezelf geloven en dat de mensen je weten te vinden. Het is zo de moeite waard.’
‘ Links heb ik de vrijheid van Bollenbach geschilderd, rechts twee iconen van Zoetermeer en de ridder in het midden ben ik. De weg is een Z die beide werelden combineert.