De drie kastelen wandelroute

Soms heb je mazzel als chauffeur. Deze keer moest ik Conny naar Kirn rijden, een van mijn favoriete voormalige industriestadjes aan de Nahe waar het bekende Kirner bier gebrouwen wordt.
Nadat ik haar op haar bestemming had achtergelaten reed ik met de honden over een steil kronkelende weg naar een van de hoogste punten van de stad, waar de ruïnes van de oude middeleeuwse burcht ‘De Kyrburg’ liggen. Vandaar heb je een prachtig uitzicht over het Nahe-dal, de ‘Kirner Dolomieten’ , de stad en de zuidelijke uitlopers van de Hunsruck.

Meermaals bekroond

Het was schitterend weer. Je kent dat wel : zo’n ijsblauwe zonnige dag, waarvan je hoopt dat er nog vele zullen volgen. Echt wandelweer. En aangezien ik wel wat tijd had startte ik met de ‘Drie-kastelen-route’ , een meermaals bekroonde rondweg van 13, 5 kilometer rondom Kirn. Wil je de route helemaal lopen dan mag je daar wel een dag voor uittrekken, maar je kan hem ook in delen lopen door elke keer een ander beginpunt van de wandeling te kiezen.

Het pad is overstroomd

Vanaf de parkeerplaats bij de burcht volg je een smal pad door het idyllische Trübenbachtal dat langs de woest stromende beek door een rustiek bos naar een kleine waterval voert. Veel verder dan de eerste brug over de beek kwam ik die middag niet want deze had als gevolg van de vele regen- en sneeuwval van de laatste dagen het pad volledig overstroomd.

De Trübenbach ontspringt op de hoogvlakte bij Bergen (430 m boven de zeespiegel) en stroomt vandaar door een kloof over verschillende kleinere watervallen naar beneden, naar de Hahnenbach onder de Kyrburg.
De beek heeft een lengte van 5 kilometer en overbrugt een hoogteverschil van 240 meter.

Terug bij de Kyrburg

Weer terug bij de Kyrburg verdiep ik mij in de geschiedenis van deze plek. Het was ooit de hoofdburcht van de Wildgraven, een adellijk geslacht dat in de middeleeuwen vanuit hun indrukwekkende burchten Dhaun, Schmidtburg en Kyrburg over belangrijke bergpassen aan de Nahe en de Moezel heersten. In de 13de eeuw ontstonden er echter geschillen met de aartsbisschoppen en keurvorsten van Mainz en in de 14de eeuw met die van Trier over de heerschappij over de deze gebieden.

Halverwege de 13de eeuw moest Wildgraaf Konrad de Kyrburg afstaan aan het aartsbisdom van Mainz en in de 14de eeuw verloren de Wildgraven zowel de Schmidtburg als Dhaun – na een lange strijd – aan Balduin von Luxemburg, de aartsbisschop van Trier. En zo werd dit eens roemruchte geslacht een macht van de tweede orde in de Hunsruck.

Het waren de Rijngraven, die door ingewikkelde erfeniskwesties, het huis van de Wildgraven van de ondergang wisten te redden en ervoor zorgden dat ze in de 15de en 16de eeuw weer meetelden. Helaas werd de Kyrburg in de de 30-jarige oorlog (1618-1648) bezet door de Spanjaarden, daarna door de Zweden en vervolgens door de keizerlijke troepen om uiteindelijk in 1734 door de Fransen gesloopt te worden.
De Schmidtburg was al tot een ruïne vervallen (niet door verwoesting in een oorlog, maar door verwaarlozing).
Alleen Schloss Dhaun heeft de eeuwen doorstaan.

Een van de grooste whiskymusea van Duitsland

In 1743 kwam de erfenis van de Wild-en Rijngraven von Kyrburg in handen van de prinsen von Salm-Kyrburgover. Prins Johann Dominik liet in de ruïne van de Kyrburg een huis bouwen om daar een kleine militaire eenheid in onder te brengen. Tegenwoordig is in dit huis het ‘Restaurant Kyrburg‘ gevestigd en in de diepe kelder onder het restaurant ligt een van de grootste whiskymusea van Duitsland.

Drie kastelen: Kallenfels, Stein en Stock im Hahne

De rondwandeling heeft als naam de drie kastelen route gekregen. Waarom eigenlijk? De Kyrburg is een van de vele startpunten om de route te lopen en maar heeft zijn naam niet aan de route gegeven.

Rond 1150 werden bij Kirn drie kastelen gebouwd van op een spectaculaire rotsrif, de Oberhauser Felsen, ook wel de Kirner Dolomieten genoemd: Stein, Kallenfels en Stock im Hahne.
Wanneer je vanuit Bollenbach naar Kirn rijdt beneemt het uitzicht op deze rotsen je elke keer weer de adem. Op de laagste rots ligt het kasteel Stock im Hane ( dat in de 16e eeuw in verval raakte zonder noemenswaardige muurresten na te laten). Het was eigenlijk geen kasteel, maar een toren bedoeld als eerste verdediging van het pad naar de hoger gelegen burcht, de Kallenfels . De resten van deze burcht, een vierkante donjon, liggen op een ontoegankelijk rots.

Een nekgracht

Op het hoogste punt van de Oberhauser Felsen lag het meest uitgebreide kasteel, Stein , een kasteel in een zogenaamde uitloperspositie om het in jargon te zeggen. Zo noem je een kasteel dat onder een heuveltop ligt en aan drie kanten beschermd wordt door steile berghellingen. Het is met de hogere bergtop verbonden door een richel op de smalste punt van de uitloper van de berg, de bottleneck, of nekgracht. Het kasteel was alleen toegankelijk via een een ophaalbrug. Het beschikte naast een nekgracht onder meer over een poorttoren, een schildmuur en een vijfhoekige donjon gericht op de aanvalszijde.

Opgeblazen door de Fransen

De drie kastelen waren met elkaar verbonden door muren, waar slechts enkele overblijfselen van bewaard zijn gebleven. De eerste bewoners van het kastelencomplex behoorden tot – waarschijnlijk – een van de oudste adellijke dynastieën van de streek: de Von und Zu Stein Kallenfels .
In 1778 stierf de laatste vertegenwoordiger van deze familie, waarmee er een einde kwam aan de familiegeschiedenis van de Von und Zu Stein Kallenfels.
Schloss Stein werd rond 1684 door de Fransen opgeblazen en ligt sindsdien in puin.
Het voormalige kastelencomplex, waar de route naar genoemd is, is nu privébezit en ontoegankelijk.